νύχτες από ρούμι, μέρες από παγωτό

Και κάπου εκεί ανάμεσα σε μια κούνια και δυο τραμπάλες κατάλαβες ότι βράδιασε ξαφνικά και κάτι από τη θλίψη αποχαιρετισμού σε πήρε. Βράδιασε, είπες, μίκρυνε η μέρα, πάει, αλλά σε έπιασα απ’το χέρι και θυμήθηκες πόσα μεσημέρια μένουν ακόμα που θ ‘αφήσουμε τον ήλιο να σιγοψήνει το κορμί  και να ζαλίζει τη σκέψη μας δίπλα σε μισοφαγωμένα ροδάκινα και αδειανά τσαμπιά σταφύλι. Απογεύματα παρέα με τσουλήθρες  και παγωτό τσιχλόφουσκα να στάζει στο μανίκι, με ιστορίες για πειρατές και δελφίνια που πετάνε τραγουδώντας για χαμένες αγάπες και μαγικά ρεβύθια. Μας περιμένουν ακόμη βραδάκια που μυρίζουν ρούμι και γιασεμί και έχουν τη γεύση από μαύρη ζάχαρη και τη δροσιά από βαμβακερά σεντόνια. Ολοκαίνουργια.

Και θα συνεχίσουν να μας ζεσταίνουν οι μέρες και οι νύχτες να κολλάνε στο δέρμα σαν κάτι αυτοκόλλητα που αντάλλαζες μικρός και κρατάς δυο τρία απ’αυτά στο κομοδίνο στο πατρικό σου να μη νιώθεις πως μεγάλωσες κι’ας ξέρεις πως δεν είσαι πια παιδάκι. Και θα δω ξανά απ’αυτά τα όνειρα -που έχω χρόνια να δω- που είναι ο κόσμος καλός και αγγελικά πλασμένος, όλοι αγαπιούνται και αγκαλιάζονται και τραγουδάνε παρέα. Είναι γελαστοί και δεν μισούν κανένα, ούτε ψάχνουν για εύκολα θύματα σε χαμηλά σπίτια και σε στενά δρομάκια. Απ’αυτά τα γλυκανάλατα που θυμίζουν κομεντί με τον Τομ Χανκς και τη Μεγκ Ραϊαν, τότε που έμοιαζε κοριτσάκι με τα κοντά μαλλιά και τα στρωτά παπούτσια. Και θα ξυπνήσω το πρωί και θα χαζογελάω και δεν θα λέω σε κανένα γιατί, μόνο σε σένα θα το πω και θα κοροϊδεύεις που βλέπω ακόμα παιδικά όνειρα, θα κοροϊδεύεις και δεν θα με νοιάζει γιατί θα ξέρω πως σ’άρεσε το όνειρό μου και ακόμη πιο πολύ σ’άρεσε που το είδα. Γι’αυτό.

Και κάθε μέρα θα βραδιάζει λίγο νωρίτερα και θα χάνουμε απ’τη μέρα μα θα κερδίζουμε απ’τη νύχτα μας, έτσι να σκέφτεσαι, θα κερδίζουμε λεπτά κουλουριασμένοι στον καναπέ την ώρα που σωπαίνει το σπίτι, θα κερδίζουμε λέξεις και βλέμματα και αγκαλιές που θα μυρίζουνε φρεσκοψημένο ποπ κόρν και μηλόπιτα με καρύδι και κανέλλα. Και θα δεν πειράζει γιατί θα έχουμε χορτάσει από δροσερό καρπούζι και μελωμένα σύκα που κολλάνε στα δάχτυλα. Από θάλασσες με βράχια που μοιάζουν αλυκές και ξεροψημένα καλαμπόκια.

Βράδιασε, είπες, μίκρυνε η μέρα, πάει, μα μας περιμένουν ακόμη νύχτες φτιαγμένες από καλοκαίρι και ο χειμώνας είναι ακόμη μακριά, δεν θα’ρθει, μη φοβάσαι δεν θα τον αφήσουμε, δεν πρόκειται ούτε μια στιγμή να μας αγγίξει πριν τον επιθυμήσουμε, πριν τον καλωσορίσουμε οι ίδιοι μαζί με το πρώτο ζεστό μας ντους.