Σε αντίθεση με ό,τι
πιστεύουν οι περισσότεροι, δεν υπήρξαν ποτέ πολλές κατηγορίες ανθρώπων. Δεν
υπάρχουν άσπροι, μαύροι και κίτρινοι, γυναίκες και άντρες, γκεϊ και στρεϊτ. Δεν
υπάρχουν χριστιανοί και μουσουλμάνοι, εβραίοι και βουδιστές, ρομαντικοί και
κυνικοί, νέοι και γέροι. Έξυπνοι και χαζοί, ευγενικοί και κάφροι, μορφωμένοι
και ξύλα απελέκητα. Ψηλοί και κοντοί, με πρόσωπα όμορφα και καλοφτιαγμένα ή
σκιάχτρα ασουλούπωτα και Κουασιμόδοι. Δεν υπάρχει διάκριση σε λεπτούς και
χοντρούς, αριστερούς και δεξιούς, ευαίσθητους ή γαϊδούρια με πατέντα. Ξανθοί
και κοκκινομάλληδες, θεατρόφιλοι και σινεφιλ, γαλαζοαίματοι και κοινοί θνητοί. Ποιητές
με χέρια βελούδινα και αγρότες με πρόσωπα σκαμένα. Γερμανοί και Ρώσσοι. Χαρούμενοι και σκυθρωποί. Δειλοί
και γενναίοι. Του κόσμου ή μοναχικοί.
Στην πραγματικότητα
υπήρξαν και συνεχίζουν να υπάρχουν, δύο μόνο κατηγορίες ανθρώπων. Οι πλούσιοι
και οι φτωχοί. Τόσο απλά.
φωτογραφία Dorothea Lange
3 σχόλια:
Πλούσιοι και φτωχοί.
Πόσοι φτωχοί έχουν αδικηθεί, πόσοι πλούσιοι έχουν υπερεκτιμηθεί.. αλλά όχι και απαραίτητα.
Εξαρτάται.
Και ναι, τα ενσωμάτωσες όλα τόσα ξεκάθαρα και δεξιοτεχνώς μέσα σε ένα σχόλιο μικρό και απλό!
Καλό βραδάκι να έχεις!
και μια στις τόσες ερωτεύεται ένας από εδώ και μια από κει, κάποιο γρανάζι του συστήματος μαγκώνει για λίγο, φτύνει ένα λογοτεχνικό έργο και ξανασυνεχίζει...
καλό απόγευμα πια καναρίνι :)
@sun, ναι κάτι τέτοια συμβαίνουν, μετακινήσεις πληθυσμών, ανακατανομές, γρανάζια που μαγκώνουν, -τι ωραία σκέψη- και μετά η ταξική πάλη συνεχίζει. και συνεχίζει. :)
Δημοσίευση σχολίου