στις γειτονιές

H. C. Bresson

Και σκεφτόμουν να βγαίναμε που λες στους δρόμους σα να’ μασταν παιδιά, σα να’ μασταν παιδιά και να μην ξέραμε τίποτα, σα να’ μασταν παιδιά και να τα ξέραμε όλα. Και θα βγαίναμε έξω να γεμίσουμε τον τόπο με τις φωνές και τα τραγούδια μας και εκείνη την αίσθηση που μας έμεινε απ’τα παλιά μαζί μ’ ένα μικρό σημάδι που κρατάς πάνω απ’το δεξί σου φρύδι. Μ’αυτή την αίσθηση που έφερνε χαμόγελα στον ύπνο μας και ζάλιζε τις μέρες και τις νύχτες μας, αφήνοντάς τες να περνούν αγγίζοντάς μας δροσερά, σαν ένα κομμάτι βρεγμένο ύφασμα στο μέτωπό μας. Και γυρνούσαμε τους δρόμους και τις πλατείες και δεν είχαμε συνθήματα να φωνάξουμε, συνθήματα ήταν οι φωνές και τα γέλια μας και η πίστη μας στο αύριο και σ’ό,τι κουβαλούσε το μυαλό μας.

Θα βγαίναμε που λες σαν άλλοτε και θα πιανόμασταν απ’το χέρι, θα πιανόμασταν απ΄το χέρι να περπατήσουμε και να γυρίσουμε ξανά τις γειτονιές μας, μήπως την πίστη απ΄τα τότε συναντήσουμε και βγει ξανά να μας πει ιστορίες σαν εκείνες που κάποτε ακούγαμε με μάτια κλειστά και πλεγμένα χέρια. Και θα πλέξουμε τα χέρια μας ξανά και παρέα θα τα σηκώσουμε ψηλά, θα τα σηκώσουμε ψηλά να τινάξουμε μακριά τη θλίψη και τη μιζέρια και τη σκόνη ενός κόσμου που μας πούλησε σαν καραμέλες στου χωριού το παζάρι. Θα τα σηκώσουμε ψηλά να πιαστούμε απ΄τις σταγόνες της βροχής και απ’ ό,τι άλλο έχει μείνει καθαρό και όμορφο, απ’τις σταγόνες της βροχής και από αυτό το πείσμα που μας κρατάει όρθιους μέχρι να’ρθεί το καλοκαίρι.

Θα βγούμε στους δρόμους και θα’μαστε αγκαλιά, θ’ανταμώνουμε με παρέες άγνωστες και κάπου, κάπου, θα κοιταζόμαστε και θα χαμογελάμε που βρήκαμε άνθρωπο ολόκληρο, θα κοιταζόμαστε και θα δίνουμε όρκο ζωής και πίστης στο αύριο και σ’ό,τι κουβαλάει το μυαλό μας. Θα μοιραζόμαστε κουλούρια με σουσάμι και κόκκινο κρασί και θα κοκκινίζουν τα μάγουλα, θα κοκκινίζει κι’η πλάση, θα δίνουμε πεταχτά φιλιά στα χείλη και τα μαλλιά και θα σταυρώνουμε τα δάχτυλα ψιθυρίζοντας υποσχέσεις και στιχάκια.

Θα γέρνω στον ώμο σου αμίλητη και συ που ξέρεις πως κάθε φλεβάρη μεγαλώνω, θα κοιτάζεις στα πέρα και θα μουρμουρίζεις σιγανά κάποιο τραγούδι στην υγειά μου.