κλείνοντας τα μάτια

Τώρα που η Άνοιξη είναι επιτέλους δίπλα μας, με τον ήλιο να μας ξεσηκώνει και τα βράδια να γλιστράνε όμορφα στο δέρμα, είναι πολύ πιο εύκολο να προσποιηθούμε ότι όλα είναι καλά. Κλείνουμε τα μάτια και μπορούμε σχεδόν να ξεχάσουμε όσους εξακολουθούν να υποφέρουν και αγωνίζονται να επιβιώσουν. Για λίγες στιγμές, ο κόσμος είναι ξανά αυτό το υπέροχο μέρος που μας κάνει να πιστεύουμε στο τίποτα, ελπίζοντας τα πάντα. Οι μικρές αυτές στιγμές, -παγίδα και ευλογία- είναι που μας προκαλούν, ακόμα και τώρα, το ξάφνιασμα, ένα ανεπαίσθητο τίναγμα κάθε φορά που συναντάμε κάποιον να κοιμάται στο δρόμο ή μας πλησιάζει ζητώντας λίγο φαγητό. Οι μικρές αυτές στιγμές, -παγίδα και ευλογία- είναι που, ακόμα και τώρα, μας κάνουν να ονειρευόμαστε το καλοκαίρι και στρέφοντας τα κλειστά μας μάτια στον ήλιο, να προσδοκούμε ένα αύριο όλο μαγεία. Ολοκαίνουργιο.

Iceland red, Carol Henry