Την ώρα που η πόλη
ησυχάζει, αν σταματήσεις για ένα λεπτό να μιλάς, αν σταματήσεις να σκέφτεσαι
και σταθείς μέσα στο σκοτάδι, αν σταθείς απλά, εκεί, με την ανάσα σου να
βγαίνει αθόρυβη, μπορείς να ακούσεις την καύλα όλου του κόσμου να ζωντανεύει.
Ανάμεσα σε λερωμένα πεζοδρόμια και σύρματα της ΔΕΗ, με τον ουρανό από πάνω και
την άσφαλτο που τρέμει στα πόδια σου, θα νιώσεις να σε γεμίζουν κραυγές από
ανάγκη και λύσσα, μανία και προσμονή.
Μόνη σου επιθυμία, να
προχωρήσεις μπροστά, μέσα στην πόλη που φωνάζει τ’όνομά σου, να προχωρήσεις απνευστί
μπροστά, ακόμη κι’αν δεν έχεις ιδέα που πας.
φωτογραφία Joyce Tenneson
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου