Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

dirty, dirty me


Παρασκευή βράδυ και έχω μαζέψει τόσα στο καλάθι μου που δεν ξέρω από πού ν’ αρχίσω. Μοιάζει σαν όλες οι προσδοκίες και οι επιθυμίες μιας εβδομάδας να στριμώχνονται κάπου ανάμεσα στο Παρασκευής απόγευμα – βράδυ Κυριακής. Ζούγκλα ο κόσμος έξω, πανικός. Μα σαν πέφτει το σκοτάδι μου’ρχεται πάλι αυτή η αίσθηση πώς όλα μπορούν να συμβούν και μια πίστη που ανάθεμα κι’αν ξέρω πού στηρίζεται και από τι πηγάζει.

Μπαίνω στο σπίτι και ανοίγω τα φώτα και τη μουσική δυνατά. Μ’αρέσει πώς μπερδεύονται έτσι απλά με μια μου κίνηση, το φως με το σκοτάδι. Έξω νύχτα, μέσα μέρα, καληνύχτα - καλημέρα.

Ξεχωρίζω τα ρούχα για το πλυντήριο και εύχομαι η μέρα που θα’ρθει να’ναι γεμάτη ήλιο. Να βγω το πρωί στο μπαλκόνι και ν’απλώσω τα ρούχα μου να στεγνώσουν έξω στον κρύο αέρα, μέσα στο φως.    

Παρασκευή βράδυ και έχω μια όρεξη διαολεμένη. Δεν υπάρχει καλύτερη μέρα, δεν υπάρχει καλύτερη ώρα από ένα τέτοιο βράδυ, για να μάθεις, να πεις, να δείξεις. Σκέφτομαι τι να βάλω και ανακατεύω τη ντουλάπα. Μπαινοβγαίνω στα δωμάτια μαζεύω κάτι από δω, κάτι από κει, μα το μυαλό μου πού να μαζευτεί. Αναρωτιέμαι, αν υπάρχει τίποτα που να ρίχνει φως στα μέσα μας περισσότερο από το σκοτάδι και αυτή την ανάγκη για ανατροπή. Να ανακατευτεί η τράπουλα, να μπερδευτούν τα φύλλα, να έρθουν οι άσσοι να βγουν απ’το μανίκι. Είναι η νύχτα μεγάλη, είναι η ζωή μας μικρή, είναι το τώρα εδώ και το αύριο κάπου πιο πέρα. Καληνύχτα – καλημέρα.

Αυτό το βράδυ, το μυαλό μου έχει κολλήσει σε μια σκηνή παλιά και αγαπημένη, ένα τραγούδι από εκείνα, ξέρεις, εκείνα. Μπορεί το καλοκαίρι να είναι καμιά κατοσταριά ποστ μακριά, όμως το’πα, έχω μια όρεξη διαολεμένη. Το παρακάτω βιντεάκι είναι για όσους δεν χρειάζονται εξηγήσεις, για όσους μεγάλωσαν γνωρίζοντας τι σημαίνει dirty dancing, ξέρουν από σώματα και επιθυμίες, για όσους – ας το πω απλά- νιώθουν στο πετσί τους τι θα πει, take my hand baby, wont ya walk with me?  




3 σχόλια:

Sue G. είπε...

;-)

karagiozaki είπε...

με νιώθεις κοριτσάκι, με νιώθεις ;)

katabran είπε...

σαν ταινία μηκρού μήκους...
πόσες εικόνες , πόσοι ήχοι...
πόση απλή απαλότητα!