Κυριακή, κοντή γιορτή

Κυριακή. Ανοίγω τα παράθυρα, μπαλκονόπορτες τραβώ στην άκρη, κάνω χώρο άνοιξη να μπει στο σπίτι, ξεσηκώνω τα κρεβάτια, σεντόνια, παπλώματα, μαξιλάρια να χτυπηθούν ν’αφρατέψουν, φως παντού, δροσερός πρωινός αέρας να παίζει στην ανάσα μας, νέα μέρα, άλλη μέρα, σπιτική,  αγουροξυπνημένα βλέμματα και ζαλισμένα χαμόγελα, ανακατεμένα μαλλιά και πεταχτά φιλιά στα χείλη.

Μπιμπερό και γάλατα, οδοντόβουρτσες, πυτζαμάκια πέρα, παντοφλάκια στον αέρα, κορδέλες, κοκκαλάκια, παπάκια αγκαλιά με λαγουδάκια, κούκλες μπερδεμένες με αυτοκινητάκια, να βιαστούμε, το πίτσυ πίτσυ πιτς να προλάβουμε, πριγκίπισσες γοργόνες περιμένετε, το τραγούδι σας χωρίς εμάς μην ξεκινάτε, αγαπημένες θέσεις, αγαπημένες γωνιές, φύγαμε!

Κυριακή. Φρεσκοκομμένος καφές ν’αρωματίζει την κουζίνα μας, βραστά αυγά, στυμμένα πορτοκάλια και φρουτόκρεμες, κολοκυθόπιτα σπιτική, σοκολατόπιτα, φρυγανιές, τυράκια, πιάτα, πιατάκια, μαχαίρια, κουταλάκια, κούπες, φλυτζανάκια, χίλια πράγματα στο τραπέζι μας, γουλιά καφέ, κουβέντες, γουλιά καφέ, όλη τη βδομάδα να τη συζητήσουμε, γουλιά καφέ, επικαιρότητα, σχόλια και αναλύσεις, γουλιά καφέ, τι ξεχάσαμε, τι να πρωτοθυμηθούμε. Λέω, λες, είπα, άντε πες.  

Κατσαρόλες σιγοβράζουν,  να στρωθεί όμορφα το τραπέζι μας, να τσουγκρίσουν με κρασί τα ποτήρια μας, να ταΐσουμε, να ταϊστούμε, η μικρή να παίζει μες τα πόδια μας, παραμύθια – παραγγελιές, μικρά βήματα με το μπέμπη στο χαλί, ένα - δύο, ωραία, ένα - δύο, έλα μπορείς, ένα – δύο, μπουμ. Αγκαλιά, φιλί. Πάμε πάλι.

Κυριακή. Έλα τώρα να μαζέψουμε, να μαζευτούμε, κούνιες και κρεβατάκια να γεμίσουνε, λίγο να ξεκουραστούμε, έχει κι αγώνα σήμερα -του ΠΑΟ, όχι τον σικέ του Βενιζέλου- απόγευμα και μετά βράδυ, πριν φύγει η μέρα από τη μέρα να γεμίσουμε, να μιλήσουμε, να παίξουμε, με τα παιδιά μας να γελάσουμε, να τα χαρούμε.

Κυριακή. Κοντή γιορτή.    

φωτογραφία Ansel Adams