Τις τελευταίες μέρες
μίλησα με φίλους, φίλους φίλων, γνωστούς και κάτι άσχετους που έτυχε να βρεθούμε
παρέα. Και κατάλαβα ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα, τίποτα αληθινό και
ουσιαστικό για αυτή τη χώρα και τους ανθρώπους που ζούνε σ’αυτή. Γιατί, όσοι
έχουν τη δύναμη να αλλάξουν κάτι, αδιαφορούν εντελώς και δεν θέλουν καμιά
αλλαγή. Και όσοι θέλουν να αλλάξουν τα πάντα, δεν έχουν τη δύναμη να το κάνουν.
Και μου τη δίνει αυτό. Τελικά.
φωτογραφία Willy Ronis
5 σχόλια:
Eμένα να δεις πόσο μου τη δίνει...
Νιώθω ότι είμαι κολλημένη με την πλάτη στον τοίχο.
Στο μαρκετινγκ αυτό μας λέγανε να μη το κάνουμε ποτέ στον ανταγωνιστή γιατί τότε εκ των πραγμάτων αφού δεν έχει χωρο πίσω θα κινηθεί μπροστά εναντίον μας.
Εμείς γιατί δε το κάνουμε????
Τι σκατά μας ψεκάζουνε και είμαστε σαν κοιμώμενα ζόμπι?
Ολοι μιλούν και κανείς δεν πράττει!
κάνουμε αυτό που κάνουμε πάντα
μιλάμε μεταξύ μας
όταν θα φύγει η φωνή από το μεταξύ μας και πάει παραπέρα τότε κάτι μπορεί να ελπίζει κανείς
μέχρι τότε....
κάποια στιγμή, φαντάζομαι, τα λόγια θα τελειώσουν.
καλησπέρα κορίτσια :)
Τόσα χρόνια μας εκπαίδευαν δεν είναι να απορεί κανείς.
Μόνο που ξεγελιέμαι κάθε φορά με ότι καινούργιο πάνε να μας πλασάρουν. Όλο λέω τώρα πήγε ο κόμπος στο χτένι.. αμ δε!
τελικά margo μου αυτό ακριβώς συμβαίνει. είμαστε ένα πλήθος που περιμένει να δει τον κόμπο να φτάνει στο χτένι... και περιμένει...
Δημοσίευση σχολίου