Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

περισσότερο



Τον τελευταίο καιρό κατάλαβα τι είναι αυτό που σιχαίνομαι περισσότερο. Περισσότερο απ΄τις αράχνες, το γάλα και τα μακριά νύχια. 
Περισσότερο απ’όλα, τελικά, σιχαίνομαι τις μετακομίσεις. Χωρίς αμφιβολία.







Τρίτη 8 Ιουλίου 2014

ζείς;

Και ενώ το καλοκαιράκι προχωρά και καλά, καλά, δεν έχω καταλάβει πώς φτάσαμε κοντά στα μέσα Ιουλίου, όλο και περισσότερο δυσκολεύομαι να βρω χρόνο να καθίσω και να γράψω όλα αυτά που παρατηρώ, βιώνω και αισθάνομαι τον τελευταίο καιρό. Είναι λίγο σαν αυτές τις περιπτώσεις που συναντάς κάποιο φιλικό πρόσωπο στο δρόμο, που έχεις όμως να δεις αρκετό καιρό και σε ρωτάει, τι νέα; Χίλια πράγματα έχουν συμβεί από την τελευταία φορά που τον είδες, ένα εκατομμύριο εικόνες, λέξεις, στιγμές περνάνε αστραπιαία από το μυαλό σου, τόσες πολλές, που δεν ξέρεις τι να πρωτοπείς και καταλήγεις στο γνωστό και τόσο αφόρητο, τα ίδια.

Ιούλιος και μόνο δυο μπάνια μπορώ να αριθμήσω, θα είχα χάσει πανηγυρικά σε κείνους τους παιδικούς διαγωνισμούς, που μετρούσαμε μπάνια και παγωτά και μέρες τυλιγμένες σε άμμο και αλάτι και ήλιο, ήλιο καλοπροαίρετο που έκαιγε για ώρες το κορμί μας, χαρίζοντάς μας μόνο χρώμα και κίνητρο για παιχνίδι.

Θυμάμαι χρόνια πριν, με κάποιο φίλο μου, που όταν είχαμε πολύ καιρό να τα πούμε, στέλναμε ο ένας στον άλλο ένα απλό μήνυμα, ζείς; Κι’ήταν αυτό η αφορμή να ξαναβρεθούμε, μέχρι να χαθούμε και πάλι για μήνες, μέχρι να χαθούμε πλέον οριστικά. Καμιά φορά, όταν κάποιοι από τους μπλόγκερς που αγαπώ να διαβάζω έχουν καιρό να γράψουν κάτι, μου’ρχεται να τους στείλω ένα απλό μειλ, ζείς; Έτσι, να βεβαιωθώ ότι είναι καλά, αυτοί οι φίλοι δίχως πρόσωπο και φωνή, αυτοί οι ξένοι, που όμως συχνά είναι πιο οικείοι από πολλούς κοντινούς μου. Δεν το κάνω ποτέ, δεν ξέρω πόσο θεμιτή είναι μια τέτοια μικρή αδιακρισία, αλλά τους εύχομαι σιωπηλά να είναι η αποχή τους δείγμα ευτυχίας και όχι θλίψης.

Και κάπως έτσι ο Ιούλιος προχωράει και κάνω σχέδια για επόμενα μπάνια, και -γιατί όχι- για πολλά, πολλά παγωτά. Ζω, άρα σχεδιάζω, σχεδιάζω, οπότε, ναι, ζω.  






φωτογραφία H. C. Bresson