Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

Χριστούγεννα ξανά


Μια φορά και δυο καιρούς, τέντωσε τα αυτιά ν’ακούς,

Ήρθε μια Πρωτοχρονιά.

Ο Αι-Βασίλης ξεκινάει, τα δωράκια του να πάει.

Μα στο δρόμο ζαλιζόταν, ναι, κι’ανακατευόταν.

Βλέπετε είχε καταπιεί, είκοσι κιλά φαί.

Στοπ, στους τάρανδους φωνάζει.

Και με κόπο κατεβάζει, σ’ένα δάσος το έλκηθρό του.

Αχ, και να’χε το γιατρό του….

Και κάπως έτσι, με τα λόγια αυτά από το στόμα της πολυαγαπημένης μου θυγατέρας, ξεκίνησε η γιορτή του σχολείου στα προνήπια. Μικροί τάρανδοι, καλικαντζαράκια, κουνελάκια και ελαφάκια, στολισμένα έλατα και ένας άρρωστος Αι-Βασίλης σε μια παράσταση που άφησε εποχή. Γονείς και παππούδες να καμαρώνουμε τα βλαστάρια μας, φωτογραφικές μηχανές και κάμερες στην πρώτη γραμμή. Γλυκά και αναψυκτικά, αγκαλιές και φιλιά, δωράκια, κόκκινα μάγουλα και κοτσιδάκια. Χάρτινες καμπάνες και τρίγωνα κάλαντα. 
Χριστούγεννα, Χριστούγεννα ξανά.

Ανοίγω το φάκελο από την actionaid. Διαβάζω το γράμμα του μικρού Molefetsi και κοιτάω τις ζωγραφιές που μας έχει στείλει. Μας μιλάει για τους φίλους του, τη γιαγιά του, τα πράγματα που τον κάνουν χαρούμενο. Σημειώνω ν’ αγοράσω κάρτα για να του στείλουμε και γράφω ένα μικρό σημείωμα να τη συνοδεύει. Molefetsi. Ένας μικρός φίλος από μακριά, ένας μικρός φίλος που δεν θα γνωρίσουμε ποτέ. Με εικοσιδύο ευρώ το μήνα μπορείς και συ να αποκτήσεις έναν μικρό φίλο κάπου στον κόσμο. Link δε σου δίνω, θα το γκουγκλάρεις και θα το βρεις. Με εικοσιδύο ευρώ το μήνα, προσφέρεις κάτι και κοιμάσαι λίγο πιο ήσυχα το βράδυ. Λίγο πιο ήσυχα, μόνο λίγο πιο, αφού πάντα θα φτάνουν στα αυτιά σου ήχοι να σε κάνουν να πετιέσαι απ’τον ύπνο σου στο σκοτάδι. Ήχοι από όπλα στραμμένα σε σώματα παιδικά. Απελπισία από κάθε γωνιά του πλανήτη. Φωνές που ζητούν φαγητό και ζέστη και στέγη. Κάτι να φάω και ένα μέρος για να κοιμηθώ. Περάσαμε από την ζωή στην επιβίωση, από τη χαρά στην ενοχή. Με εικοσιδύο ευρώ μπορείς και συ να διώξεις λίγη από την ενοχή. Ίσα μέχρι να τελειώσουν οι γιορτές. Μέχρι να καταπιείς τη γαλοπούλα και να τσουγκρίσεις δύο ποτήρια κρασί. Συμπληρώνω κάτι ακόμη σ’όσα γράφω στο σημείωμα και σκέφτομαι να αγοράσω μια από αυτές τις κάρτες με μουσική. Νότες από καμπάνες και τρίγωνα κάλαντα. 
Χριστούγεννα, Χριστούγεννα ξανά.

Περπατάω στην πόλη και απολαμβάνω τον παγωμένο αέρα στο πρόσωπό μου. Περπατάω γρήγορα, βιαστικά, παρόλο που δεν έχω κάποια δουλειά, γιατί αδυνατώ –τ’όμολογώ- να περπατήσω αργά. Κοιτάζω στολισμένες βιτρίνες, φωτάκια, κόκκινες μπαλίτσες και αγγελάκια και αφήνομαι να γεμίσω από αυτή την ατμόσφαιρα, τη γιορτινή. Έτσι καθώς προχωρώ και μουρμουρίζω το αγαπημένο μου Χριστουγεννιάτικο τραγούδι, το White Christmas, ξαφνικά συνειδητοποιώ γιατί αγαπώ τόσο πολύ τα  Χριστούγεννα. Είναι γιατί σαν τον πιο δυνατό έρωτα μπορούν και με παραμυθιάζουν κάθε, μα κάθε φορά. Γιατί παρά την απελπισία, την  αδικία και την ασχήμια που μας περιβάλλει, μου προσφέρουν ένα καθαρό σημείο, μια αφετηρία μέσα μου, απ’όπου ξεκινώ να πιστεύω και πάλι, ότι ναι, δεν μπορεί, θα έρθει αυτή η μέρα που θα είναι όλα πιο όμορφα, πιο αληθινά. Θα νικήσουν οι καλοί και θα φύγουν μακριά οι καλικάντζαροι, θα υπάρχει αγάπη και δικαιοσύνη και ανθρωπιά. Θα βγεις στους δρόμους με την καρδιά ανάλαφρη και το καπέλο σου βαλμένο έτσι, λιγάκι στραβά. Θα κοκκινήσει από το κρύο η μύτη σου και θα σηκώσεις το γιακά σου μέχρι τ’αυτιά. Θα νιώθεις ν’αγαπάς όλο τον κόσμο και όλος ο κόσμος σαν σε μιούζικαλ θ’αρχίσει με κέφι δυνατά να τραγουδά. Θα ηχήσουν κρυστάλλινες χαρμόσυνες καμπάνες, θα χορεύεις στο ρυθμό του τρίγωνα κάλαντα και θα’ναι Χριστούγεννα, Χριστούγεννα ξανά. 



  

15 σχόλια:

meril είπε...

οπότε ...καλά Χριστούγεννα
μόνο....

Eva Psarrou είπε...

Εύχομαι η ευχή σου να βγει αληθινή και να μη δούμε ποτέ ξανά χρονιά βουτηγμένη στο αίμα, την θλίψη και τον πόνο. Καλά Χριστούγεννα!

Λιακάδα ☼ είπε...

Εγινε μια πολύ όμορφη γιορτή της actionaid και πήγαμε με την αδελφή μου και την μικρή γιατί η αδελφή μου είναι ανάδοχος...
Ηταν υπέροχα... τα παιδιά είδαν και έμαθαν τόσα πολλά!
Καλά Χριστούγεννα να έχεις με τους αγαπημένους σου...
Φιλιά!

Margo είπε...

Μακάρι, μακάρι να γίνει έτσι. Μοιάζει με παραμύθι είναι η αλήθεια.
Είναι όμορφες οι γιορτές όταν έχει κανείς μικρά παιδιά. Τα Χριστούγεννα αποκτούν άλλο νόημα. Μας κάνουν να βιώνουμε το παραμύθι..

Καλά Χριστούγεννα καραγκιοζάκι μου:-)

sunCoater είπε...

Χριστούγεννα: προσωπικοί δαίμονες επιβιβασμένοι σε μια κρουαζιέρα ξεγνοιασιάς. Ποιος θα επικρατήσει;

lena_zip είπε...

Αυτά τα Χριστούγεννα σου εύχομαι καλό μου Καραγκιοζάκι! Αυτά και λίγο λιγότερες ενοχές γενικότερα.

karagiozaki είπε...

Καλά Χριστούγεννα σε όλους! Αν δεν έρθει σήμερα το τέλος του κόσμου ας έρθει μια νέα αρχή. Φρέσκια και δροσερή σαν το πρώτο χιόνι ;)

Ανώνυμος είπε...

Ωραία απάτη η actionaid. Αντί να βοηθάτε τον διπλανό σας, τα πετάτε σε ΜΚΟ. Είστε αφελείς και υποκριτές ταυτόχρονα.....
Καλά Χριστούγεννα στη Σομαλία

karagiozaki είπε...

@ανώνυμε, βοηθάμε όποιον γουστάρουμε. καλά χριστούγεννα παντού.

Definition είπε...

Ωραίο το όπου γουστάρουμε...Συνδυάζεται ωραία με το κοιμάσαι ήσυχα τα βράδια όπως γράφεις... Κατσε στη Γλυφαδιώτικη βίλα σου και γράφε στα blogs. Να πας σε φαγητό σε ορφανά δε σου κάνει κάτι ε? Ελληνική κατάντια νεόπλουτων υποκριτών...

karagiozaki είπε...

@αχ, καημένε definition τι ωραία και εύκολα που βγάζεις τα συμπεράσματά σου ε;

Μπορείς να φαντάζεσαι όσες γλυφαδιώτικες βίλες επιθυμείς αυτό είναι δικό σου θέμα και καθόλου δεν με αφορά.
Τα περι ήσυχου ύπνου ήταν ειρωνικά, κυρίως προς τον εαυτό μου αφού ό,τι και να δώσεις -εντός και εκτός συνόρων- πάντα υπάρχουν πολλοί, πάρα πολλοί που υποφέρουν. Στην ουσία σταγόνα στον ωκεανό είναι αυτά που μπορούμε -εγώ τουλάχιστον- να προσφέρουμε. Είναι όμως κάτι. Το να βοηθήσεις ένα παιδί μίλια μακριά, δεν αποκλείει το να πας φαγητό στα ορφανά, ξέρεις. Εκτός αν έχεις πρόβλημα με τη βοήθεια "εκτός συνόρων" οπότε η κουβέντα πάει αλλού.

definition είπε...

Η απάντηση είναι απλή. Γιατί δε δίνεις τα 22 ευρώ το μήνα σε μία φτωχή οικογένεια? Σε ορφανά δίπλα σου? Υπάρχουν εκατοντάδες παιδάκια που υποσιτίζονται στην Ελλάδα (όχι κατ' ανάγκη Ελληνόπουλα, επειδή αυτό υπονοείς). Να σου απαντήσω. Γιατί είναι πιο cool το παιδάκι από τη Σομαλία. Για να το πεις στις φίλες σου και στο blog. Για να το λες αυτάρεσκα την ώρα που πίνεις το αφρόγαλα στη Βίλα σου. Για να μη βγάλεις το τζιπ από την πιλοτή, χρονιάρες μέρες. Υποκρισία και αηδία. Θα έπρεπε να ντρέπεστε...ελπίζω να μην ανατρέφεις παιδιά και δηλητηριαστούν από τη γελοία μικροαστική συμπεριφορά σου. Και μην ξεχάσεις να πας αύριο στο Louis Vuitton για ψώνια....

karagiozaki είπε...

Από τη στιγμή που ρωτάς και απαντάς μόνος/η σου δεν έχει νόημα η κουβέντα αλλά ας προσπαθήσω. «Γιατί δε δίνεις τα 22 ευρώ το μήνα σε μία φτωχή οικογένεια? Σε ορφανά δίπλα σου?» Ποιος σου είπε ότι δεν δίνω; Δίνω όσα μπορώ σε όσους μπορώ, όταν μπορώ. Αλλά ακόμη και έτσι, θα μου πεις ότι θα μπορούσα να δίνω και αυτά τα εικοσιδύο. Όσα και να δώσω πάντα θα υπάρχουν εικοσιδύο ευρώ που πάνε σ’ένα παιδί κάπου μακριά. (Γιατί ένα παιδί που πεινάει κάπου μακριά, μετράει λιγότερο από αυτό εδώ δίπλα;)

Όταν ήμουν έγκυος στο πρώτο παιδί μου, το γενάρη του ’08 έπεσε στα χέρια μου ένα φυλλάδιο της actionaid. Σκεφτήκαμε τότε με τον σύντροφό μου ότι θα ήταν ωραίο αφού εμείς σταθήκαμε τυχεροί και θα αποκτούσαμε μωρό να βοηθήσουμε και κάποιο άλλο παιδάκι. Και έτσι γίναμε ανάδοχοι. Σήμερα που τα πράγματα έχουν γίνει δύσκολα δεν θέλω να εγκαταλείψω –έτσι το νιώθω- το παιδί αυτό που ανέλαβα πέντε χρόνια πριν. Ο μόνος λόγος που το ανέφερα είναι γιατί πράγματι μια μέρα πριν το ποστ έλαβα το γράμμα και έκανα αυτές τις σκέψεις. Το ότι θα έφτανα στο σημείο να απολογούμαι γι’αυτό δεν το φαντάστηκα ποτέ.

‘Όταν περπατάω στο δρόμο μου ζητάνε λεφτά. Σε κάποιους δίνω σε άλλους όχι. Δεν ξέρω αν δίνω στους σωστούς. Μπορεί αυτός που λυπήθηκα να είχε φάει και χτες ενώ εκείνος που προσπέρασα να ήταν μέρες νηστικός. Δεν το ξέρω. Πάντα υπάρχει κάποιος που πεινάει περισσότερο. Αν σου πω ότι μάζεψα και τάισα ένα αδέσποτο, πιθανόν να μου πεις ότι διάλεξα ένα πεινασμένο σκυλί από ένα πεινασμένο παιδί. Πάντα υπάρχει κάποιος που πεινάει περισσότερο, που υποφέρει περισσότερο. Αυτό όμως δεν με κάνει υποκρίτρια. Προσωπικά κάνω αυτό που μπορώ, πολύ ή λίγο δεν ξέρω. Θα μπορούσα να κάνω περισσότερα. Δεν είμαι πλούσια, όμως έχω να φάω, στο σπίτι μου υπάρχει θέρμανση, εργάζομαι και πληρώνομαι γι’αυτό και τα παιδιά μου θα βρούνε δώρα κάτω από το δέντρο. Θα μπορούσα να μην πάρω δώρα στα παιδιά μου και να δώσω τα λεφτά σε κάποιον άλλο. Θέλω όμως να τους πάρω δώρα. Θέλω να είναι χαρούμενα και να έχουν την πολυτέλεια (?) να πιστεύουν στον Αι-Βασίλη. Αν αυτό με κάνει υποκρίτρια, τότε είμαι.

Δεν μένω στη γλυφάδα ούτε στα ΒΠ. Βίλα, τζιπ και πιλοτή δεν έχω. Δεν έχω κανένα πρόβλημα όμως με όσους έχουν. Δεν χρεώνω τους ανθρώπους για όσα έχουν. Να τα έχουν, να τα χαίρονται.

Υσ. σιχαίνομαι το αφρόγαλα και το γάλα γενικότερα. Μια και τα είπαμε λιγάκι απόψε.

Λιακάδα ☼ είπε...

Eγώ έχω να πω ένα πράγμα: Kαι σωστός και άψογος σε όλα σου να είσαι όταν θέλει κάποιος να σου την πει θα στην πει... Κάτι θα βρει... Εν ανάγκη ο αέρας που αναπνέεις...
Φιλιά και συνέχισε να κάνεις ότι κάνεις που σε κάνει να κοιτάς τον εαυτό σου με χαρά στον καθρέπτη...

karagiozaki είπε...

καλημέρα λιακάδα, χρόνια πολλά σε σένα και την οικογένειά σου :)