Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012

365 βήματα

Δύο χιλιάδες δώδεκα και πρώτο ποστ για την καινούργια χρονιά, πρώτο ποστ θολό και αβέβαιο αφού ακόμη δεν ξέρω ποιο ακριβώς είναι το θέμα του, το ύφος και η διαδρομή του. Θέλω απλά να γράψω, να αρχίσουν τα δάχτυλα να αφήνουν λέξεις πάνω στο χαρτί, να αφήσουν ίχνη και αποτυπώματα, να‘ρθω μετά να τα συλλέξω, να δω, να ακούσω, να καταλάβω.
Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που θέλω πολύ ένα τσιγάρο. Ανοίγω το λαπτοπ, πίνω μια γουλιά καφέ, λευκή σελίδα έτοιμη μπροστά μου και … ρε γμτ σκέφτομαι, τώρα είναι η στιγμή που θα άναβα ένα τσιγάρο. Θα κοιτούσα για λίγες στιγμές την οθόνη, όσο ο καπνός να γλιστρήσει από μέσα μου και θα ήξερα τι είναι αυτό που θέλω να πω και πώς θα το πω.
Αντ’αυτού πίνω άλλη μια γουλιά και σκέφτομαι πως σίγουρα δεν θέλω να κάνω κανένα απολογισμό της χρονιάς που έφυγε. Όποια κι’αν είναι τα γεγονότα (και είναι αρκετά) που σημάδεψαν το έτος, για μένα πάντα το 2011 θα είναι η χρονιά που γεννήθηκε ο μπέμπης, συμπληρώνοντας έτσι το καρέ, μια χρονιά ταραχώδης και ευλογημένη. Υπάρχει η Ιστορία, υπάρχουν και οι προσωπικές μας ιστορίες, εκεί, χαμηλά, στα ψιλά γράμματα, μικρές και μεγάλες ιστορίες να πλέκουν το κουβάρι του χρόνου.  
Ούτε και καμιά λίστα με αποφάσεις για τον χρόνο που έφτασε έχω σκοπό να κάνω. Τις αποφάσεις μου άλλωστε τις παίρνω πάντα ξαφνικά, ακαριαία ένα πράγμα. Μήπως έτσι ακαριαία δεν έκοψα σε μια στιγμή και το κάπνισμα, δέκα χρόνια σβήστηκαν σε μια στιγμή. Μια στιγμή. Εδώ έχω βγάλει άνθρωπο από τη ζωή μου έτσι ακαριαία, «ξαφνικός θάνατος» που λένε και στη μπάλα, σε μια στιγμή, χωρίς δεύτερη σκέψη, όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου δεύτερες σκέψεις δεν υπάρχουν, υπάρχεις εσύ και η επιθυμία για τελεία. Τελεία. Στροφή. Αλλαγή δεν υπάρχει παρά μόνο όταν όλα τα κύτταρά σου βγουν ουρλιάζοντας στους δρόμους, no more, no more, pas encore. Mόνο έτσι.
Μερικές φορές με τρομάζει η ικανότητά(?) μου αυτή να παίρνω αποφάσεις με τόσο απόλυτο τρόπο και να μένω πιστή σ’αυτές. Το είπα και θα το κάνω, τέλος, μεγάλη δύναμη, μεγάλη παγίδα, its a gift and a curse, που λέει και ο αγαπητός Μονκ. Δεν ανησυχώ λοιπόν για τις αποφάσεις του 12, θα φανερωθούν μόνες τους, πλασμένες απ’τις ανάγκες και θα έχουν οδηγό την ισχυρότερη ίσως απ’όλες τις επιθυμίες, αυτή της ευτυχίας.
Αυτή τη στιγμή μου αρκεί απλά που είμαι εδώ και απολαμβάνω την ησυχία του μεσημεριού την ώρα που τα μικρά κοιμούνται και ο Σ. χαζοδιαβάζει στο τζάκι. Απ’τα παράθυρά μου βλέπω γυμνά σχεδόν κλαδιά και θυμάμαι μια τέτοια μέρα τέσσερα χρόνια πριν, ένα τεστ εγκυμοσύνης και μια κραυγή, μια ευτυχία απόλυτη, μια στροφή απ’αυτές που κόβεις τέρμα το τιμόνι και πατάς με δύναμη το γκάζι. Και ζώνες ασφαλείας στη ζωή δεν υπάρχουν, το ξέρεις νομίζω καλά.
Προς το παρόν αφήνω τον εαυτό μου να φαντάζεται την καινούργια χρονιά σαν μια μεγάλη άδεια λεωφόρο. Φωτάκια στον ορίζοντα φανερώνουν κάθε λογής προορισμούς, υπάρχει απόλυτη σιγή και ούτε η ανάσα μου δεν χαλάει την ησυχία. Χαράζει και η μέρα που φτάνει είναι όπως όλα τα νεογέννητα, γεμάτη υποσχέσεις. Κοιτάζω μέχρι πέρα το αταξίδευτο έδαφος, την άσφαλτο που με καλεί να την περπατήσω και προετοιμάζομαι. Δεν βιάζομαι μα ούτε θέλω να καθυστερώ. Πατώντας όσο πιο σταθερά μπορώ -όπως όλοι έτσι και γω-ξεκινάω.
Ένα βήμα τη μέρα.
Καλό μας ταξίδι.       


3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μεγάλη δύναμη
Μεγάλη παγίδα
Μεγάλη αλήθεια

Αλλά όποιος κοιτάζει μονάχα πίσω
δεν πρόκειται να πάει ποτέ μπροστά.
Και όποιος κοιτάζει μονάχα μπροστά,
ίσως κολλάει σε άλλα αδιέξοδα.
Μάλλον το καλύτερο είναι 70%
μπροστά και 30% πίσω. Ή κάπου εκεί.

Καλησπέρα, καλή χρονιά !

Margo είπε...

Η αποφασιστικότητα είναι σημαντικό προτέρημα, μόνο σε καλό σε βγάζει.. είμαι σίγουρη πως το ξέρεις και εσύ. Μου αρέσει πάντως να το βλέπω στους ανθρώπους.
Εύχομαι στο δρόμο που μόλις ξεκίνησες να συναντάς μόνο αληθινά φωτεινές διαδρομές.
Καλό βραδάκι:-)

karagiozaki είπε...

@xyz, κυρίως μπροστά θα έλεγα εγώ και που και που φευγαλέες ματιές στο πίσω έτσι για να θυμόμαστε από που ξεκινήσαμε και ποια ήταν η διαδρομή. Καλή χρονιά!

@margo, ελπίζω φωτεινή να είναι η πορεία όλων μας αυτή τη δύσκολη χρονιά. Καλό σου βράδυ και ευχαριστώ για τις ευχές σου στο προηγούμενο ποστ!