Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

μισό (ΙΙ)

Τις νύχτες της αρέσει να κάθεται αμίλητη καπνίζοντας. Κοιτάει το μαύρο ουρανό και προσπαθεί να μαντέψει πώς είναι η μέρα που ξημέρωσε στην άλλη πλευρά του κύκλου. Δεν θέλει κανένα ήχο δίπλα της πέρα από το ελαφρύ βουητό της πόλης και εκείνο το γκιώνη που μετακόμισε πιο πέρα και φωνάζει με πίστη. Φαντάζεται ιστορίες για ανθρώπους που δεν γνώρισε και σταυρώνει τα δάχτυλα κάνοντας ευχές που δεν πρόκειται να βγουν. Πίνει κόκα κόλα και μαζεύει αλογοουρά τα μαλλιά της.  Μένει μόνη. Ονειρεύεται πολύ. Ονειρεύεται συχνά. Σχεδόν δεν περνάει βράδυ χωρίς εικόνες στο μυαλό της.
Το πρωί πάντα νυστάζει. Φτάνει παντού αργοπορημένη. Ετοιμάζεται και φεύγει βιαστικά και φτάνει παντού αργοπορημένη. Πίνει τον καφέ της γλυκό και σιχαίνεται το γάλα. Περπατάει γρήγορα, ζωηρά και συνήθως μουρμουρίζει κάποιο τραγουδάκι που της έχει κολλήσει από μέρες. Το καλοκαίρι φοράει πάντα άσπρα. Της αρέσει να απλώνει τα ρούχα της στον ήλιο και τρώει βανίλια υποβρύχιο ώσπου να πάρουν να στεγνώνουν.  Λατρεύει τα καπέλα. Δεν έχει κανένα. Λατρεύει τα παιδικά κοκαλάκια. Έχει μια γυάλα απ’αυτά στο κομοδίνο της.
Γράφει σημειώσεις σε μπλοκάκια και στίχους σε χαρτοπετσέτες που έμειναν στο τραπέζι της κουζίνας. Τα φυλάει σε χάρτινα κουτιά μαζί με παιδικά ημερολόγια χρόνων. Μιλάει πολύ στις παρέες και καθόλου στο τηλέφωνο. Διαβάζει ιστορίες και μαγειρεύει μακαρονάδες. Γελάει πολύ. Κλαίει πολύ. Πάντα με την ψυχή της. Τη θυμώνουν αυτοί που παρκάρουν στις ράμπες και στα πεζοδρόμια. Που κλωτσάνε τα αδέσποτα. Που φτύνουν όταν περπατάνε.
Σιχαίνεται τις μέρες που νιώθει πως τα κάνει όλα λάθος. Την αμφιβολία. Την απουσία. Βασανίζεται. Κάθε πρωί ξαναρχίζει. Αντλεί δύναμη απ’τα τραγούδια και το φως της μέρας. Πιστεύει. Αγαπάει τα συνθήματα στους τοίχους και τους καλλιτέχνες του δρόμου.  Τις γαρδένιες και τα μαγιάτικα στεφάνια. Τις ήσυχες παραλίες και τις βαθιές θάλασσες. Τις γρανίτες.
Μένει μόνη. Ονειρεύεται πολύ. Ονειρεύεται συχνά. Σχεδόν δεν περνάει βράδυ χωρίς εικόνες στο μυαλό της.




φωτογραφία Sally Mann

6 σχόλια:

Eva Psarrou είπε...

Ολοζώντανη μας την έφερες μπροστά μας την ηρωίδα σου, υπέροχο ψυχογράφημα και η Sally, για πάντα λατρεμένη!
(υγ. πρέπει να βγάλω τα μάτια μου με τις λέξεις επαλήθευσης για να αποδείξω ότι δεν είμαι ρομπότ!..)

karagiozaki είπε...

σ'ευχαριστώ ευα μου. η sally αγαπημένη. :)

αυτό με την επαλήθευση και μένα με κουράζει όπου το συναντάω. ξέρεις αν βγαίνει?

Eva Psarrou είπε...

Αν χρησιμοποιείς τον αναβαθμισμένο blogger θα πας στο γρανάζι επάνω δεξιά (δεξιά από το κουτάκι που γράφει 'ελληνικά'). Εκεί θα διαλέξεις την επιλογή: 'παλιά διεπαφή blogger' και θα σε βγάλει στον blogger όπως τον ξέραμε.
Αν δεν έχεις κάνει την αναβάθμιση, βρίσκεσαι ήδη στον παλιό blogger, οπότε και στις δύο περιπτώσεις θα κάνεις τα εξής:

Παλιά διεπαφή Blogger:
Ρυθμίσεις > Σχόλια > Εκεί που σε ρωτάει: 'Θέλετε να εμφανίζεται η λέξη επαλήθευσης;' επιλέγεις: Όχι.
Αποθηκεύεις ..και είσαι έτοιμη :)

Για προστασία μπορείς να κάνεις αυτό που έχω κάνει κι εγώ, να ζητείται έγκριση πρώτα από σένα πριν δημοσιευτεί το σχόλιο. Έτσι γλιτώνεις από τα ανεπιθύμητα spam που έρχονται από Κίνες, Ρωσίες κτλ. Εγώ έτσι σώθηκα.

Αν κολλήσεις κάπου, μίλα :)

karagiozaki είπε...

done! ευχαριστώ!

meril είπε...

μισό και...μισό...
μα δεν κανουν ένα
παρά κάτι στιγμές μόνο

karagiozaki είπε...

Να πω την αλήθεια κορίτσι τα ποστ τιτλοφορούνται ως μισό ι και ιι γιατί έτσι τα είχα ονομάσει όσο καιρό έμεναν μισά στο "συρτάρι" μου. Δεν ξέρω αν οι δυο τους θα μπορούσαν να αποτελούν ο ένας το μισό του άλλου. Απ'την άλλη βέβαια η ζωή είναι όλο εκπλήξεις. :))